Zo heerlijk warm dat het vorige week was, zo verschrikkelijk regenachtig, druilerig is het nu. Het wordt alweer herfst, het voelt al als herfst. De bladeren vallen nog net niet van de bomen. Ik merk dat mensen er al weer helemaal op zijn ingesteld. Telefoontjes voor afspraken sijpelen langzaamaan weer binnen, de (zomer) vakantie is nu echt voorbij, we zitten weer helemaal in ons ritme. Voor ons weer het teken dat onze agenda’s voller gaan raken. De zon raakt wat verder weg, dus over een week of twee kunnen onze lasers weer volop draaien.
In de zomerdag laseren wij niet zoveel, niet alleen omdat mensen heerlijk op vakantie gaan en geen zin of tijd hebben om bij ons te komen, maar ook omdat we dan zongebruind zijn, of in ieder geval meer zon zien. Pigmentcellen zijn namelijk donker en donker absorbeert licht, ook laserlicht. Dat vakantiekleurtje willen we natuurlijk niet ‘wegschieten’ en we willen geen groter probleem maken dan dat er al was. Hoewel de ontharingslaser die wij hebben staan wel zomers gebruikt kan worden, omdat deze met een andere techniek werkt waardoor het wel kan (ik zal jullie de volledige uitleg besparen).
Zodra de huidskleur van mensen weer richting ‘normaal’ gaat, zien we ineens weer onze vlekjes, vaatjes, oneffenheden die door de pigmenten van de zomerzon een beetje minder opvielen. Misschien is er wel een vlekje of plekje bij gekomen. Ikzelf heb tijdens mijn zwangerschap een pigmentvlekje ontwikkeld boven mijn wenkbrauw. Hoe onopvallend hij voor de gehele mensheid is, hoe opvallend hij is voor mij als ik met een afstand van 3 cm van de spiegel af sta te kijken. Een vergrootspiegel heb ik niet. Ik weet dat veel mensen dat wel hebben en ik vind dat er een nationaal verbod op die dingen moet komen. Elke haar, elke mee-eter, elk sproetje is zichtbaar en ‘hoort er niet’.
Soms heb ik consulten, dan moet ik mijn loeplamp er bij pakken om te zien wat men bedoelt met dat vlekje of die rimpel die er echt nog niet zat. Als andere uiterste komen er wel eens mensen vol met vlekjes en plekjes die een klein gesprongen vaatje verschrikkelijk vinden die mij nog niet was opgevallen.
Dat maakt mijn werk uiteindelijk zo leuk, de diversiteit aan problematiek. De één maakt zich druk om een vlek, de ander is druk bezig met herstel na bijvoorbeeld borstkanker en komt voor oedeemproblematiek (vochtophopingen) en is daar absoluut niet bezig. Soms wel, als het weer de goede kant op gaat, dan zijn we in gesprek en blijkt een bepaalde vlek, roodheid in het gezicht, soms rimpels wel storen, daar is dan na ‘mentaal’ herstel weer plek voor. Dat is eigenlijk het moment dat we weten dat het weer opwaarts gaat met het herstelproces, als je daar bij stil gaat staan is dat best mooi. Van een hoop verdriet, narigheid, maar ook blijdschap door overleven met welke complicaties dan ook, naar je weer druk gaan maken om een oneffenheid. Niet dat alles dan ineens ‘over’ is, maar er is op dat moment weer ruimte voor andere dingen.
We zullen dan ook in de Week van de Huidtherapeut (7-14 oktober) met dit jaar de titel ‘positieve gezondheid’ niet stil staan bij wat we niet kunnen, maar vooruit gaan kijken, naar wat we wel kunnen.
Heb jij een leuk idee om deze week invulling te geven? Stuur dan een mailtje naar info@huidtherapie-ulft.nl of post een berichtje op onze facebookpagina.